niedziela, 29 marca 2015













Przegapiłam przejście albo nie chciałam dostrzec drzwi, za nimi
kobiet. Ich dźwięcznych głosów, które trudno porównać, przychodzą
kiedy chcą i odchodzą. W pamięci zakopują grzechy. Głęboko
ile się da
M.Południak

9 komentarzy:

  1. Dreszczowo niepokojące zdjęcie. Tak szybko minęła młodość. Nie przegapmy się.

    OdpowiedzUsuń
  2. Mocne zdjęcie, świetna ilustracja :*

    OdpowiedzUsuń
  3. la solitude peut-être, mais la belle lumière donne de l'espoir

    OdpowiedzUsuń
  4. Świetne zdjęcie do wiersza, niepokojące trochę. Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  5. bardzo prawdziwe, wyjątkowo mocne przeżycie , które potrafi unieść... moja córka powiedziała do mnie : mój grzech nie jest Twoim"- no właśnie co to jest ten grzech .

    OdpowiedzUsuń