Nostalgia?
To kosmos brudzi paznokcie
Błękit odpływa na łódce oka
Dwa smutne kolibry witają pożegnaniem
Noc odjęta od ust
Gwiazdy jak puste mieszkanie z wygaszonym sercem
Granatowe okno nieba zamknięte na klucz słowa
Katedry jak statki kosmiczne zatrzymane w połowie drogi
Ckliwa pewność księżyca że gdzieś jest słońce
Moje słońce?
Moje niedobre słońce
Tak roztargnione że zapomniało zapukać do drzwi
E. Sonnenberg
very beautiful serie ! love all of them !
OdpowiedzUsuńthis last one is really gorgeous
Niezwykłość rzeczy zwykłych...
OdpowiedzUsuńNostalgiczne. To prawda ;)
OdpowiedzUsuńSłońce z pewnością zapuka do Twoich drzwi, a póki co, to widok i tak jest piękny. Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuń.. nostalgia to moja wierna przyjaciółka .. może nawet więcej :^)
OdpowiedzUsuń'noc odjęta od ust' .. niezwykle na mnie działa
Niezwykła ta seria fotografii z księżycem w tle
OdpowiedzUsuńEch, świetna seria, bardzo poetycka i taka, powiedziałbym uspokajająca.
OdpowiedzUsuńJesiennie...
OdpowiedzUsuńSerdecznosci
Judith
Jesteś doskonała w tym co robisz.
OdpowiedzUsuńPiękne!
Pozdrawiam:)