wtorek, 14 sierpnia 2012

Patrzeć ze słońcem


pusto
sucho
cicho

kolory
nabierają
innych barw

przestają się
nazywać tak jak
wcześniej

bo i po co 

marcin kowalczyk

15 komentarzy:

  1. Nie trzeba malować drewna farbą... Jest kolorowo:-)

    OdpowiedzUsuń
  2. Świetny malarz z tego słońca :-)

    OdpowiedzUsuń
  3. Odpowiedzi
    1. Ten komentarz został usunięty przez autora.

      Usuń
    2. Jo, mówię Ci to była stara katedra z bardzo, bardzo kolorowymi witrażami i kiedy słońce zaświeciło, to wnętrze wyglądało tak, jakby jakiś zwariowany malarz przebiegł się po kościele chlasnął tu i ówdzie farbą. :) (wprowadziłam drobną poprawkę;)

      Usuń
  4. Rety, rety!!!!! piękne to Twoje patrzenie :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. trochę brakowało mi odpowiedniego statysty, żeby na ławeczce posadzić ;))

      Usuń
    2. nie wiem czy to konieczne! (choc na pewno tez zrobilabys z tego dzielo sztuki:)

      Usuń
  5. oooooooo ---- jeeeeeeeeeej ----- !!!!!!!!
    :)nie umiem bardziej wyrazic....

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. o jaka ładna onomatopeja ;), jakbyś zobaczyła to na żywo, to gwarantuje Ci, że zamilkłabyś z wrażenia :))

      Usuń
    2. KOchana! Pozostaje mi tylko powiedziec: jakie to szczęście że tam wtedy byłaś!! :)
      (bo dzieki temu my mamy to szczescie....)

      Usuń
  6. Ależ kolory! Myślałam na początku, ze to w teatrze czy coś. A tu czytam, ze to katedra :)

    OdpowiedzUsuń
  7. Tojest cudo,piękna bajka./a ja chętnie posiedzę/ Serdecznie pozdrawiam. /A/

    OdpowiedzUsuń