Kiedy w szarości pradawnego czasu Bóg czynił rzeczy Stworzył księżyc Księżyc przychodzi i odchodzi i znowu wraca Kiedy w szarości pradawnego czasu Bóg czynił rzeczy Stworzył człowieka Człowiek przychodzi i odchodzi i nie wraca nigdy W.Bellon
tak mi się zachciało tej szarości, ale miałam poczucie, że "nie wypada" zamieszczać jej teraz, kiedy każdy wypatruje wiosny. Szrolandia może być bardzo spokojnym krajem :)
Przychodzi i odchodzi i nie wraca nigdy.....smutne to bardzo
OdpowiedzUsuńale przeważnie ludzie, jeśli odejście nie oznacza śmierci, wracają
kiedyś wracają
odbicie....boskie
czasem wracają, ale już nie ci sami :)
UsuńSerce na pierwszym zdjęciu... :)... Ciekawe... Myśl wiersza też mi się podoba...
OdpowiedzUsuńtakie troszkę smutne serce, ale jednak :)
UsuńBardzo poczułam i obrazy i tekst i to co powstało.
OdpowiedzUsuńChciałabym zamieszkać w Szarolandii i nie odchodzić z niej
tak mi się zachciało tej szarości, ale miałam poczucie, że "nie wypada" zamieszczać jej teraz, kiedy każdy wypatruje wiosny. Szrolandia może być bardzo spokojnym krajem :)
UsuńSmutny wiersz, bo treść prawdziwa :(
OdpowiedzUsuńtak jak to w życiu!!
Usuńoko boga nie na niebie
OdpowiedzUsuńa na ziemi
no tak, świetnie to wykombinowałaś :)
UsuńWszystko płynie, wszystko się zmienia. Nie masz nic trwałego na świecie poz jednym: samą zmiennością.
OdpowiedzUsuńj'aime le reflet dans la flaque et cette ombre mystérieuse !
OdpowiedzUsuńZawsze robisz na mnie wrażenie, to co widzisz, zauważasz, Twoja wrażliwość... piękne!
OdpowiedzUsuń